Επιδαύρου, συνελεύσεις

Ονομασία δύο εθνικών συνελεύσεων στα χρόνια της Επανάστασης. 1. Η Α’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων. Συγκλήθηκε αρχικά στο Άργος στις 30 Νοεμβρίου του 1821, αλλά εξαιτίας των παρενοχλήσεων των πολιορκούμενων στο γειτονικό Ναύπλιο Τούρκων αποφασίστηκε η μεταφορά της έδρας της στο χωριό Πιάδα, κοντά στην αρχαία Επίδαυρο, από την οποία πήρε και την ονομασία της. Σε αυτή συμμετείχαν συνολικά 59 πληρεξούσιοι, που προέρχονταν από την Πελοπόννησο, την ανατολική και δυτική Ελλάδα και τα νησιά Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά, Κάσο και Σκόπελο. Στην πρώτη συνεδρίαση, που πραγματοποιήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1821, εγκρίθηκε ο κανονισμός του σώματος, εξελέγη πρόεδρος ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και συγκροτήθηκε δωδεκαμελής επιτροπή που επιφορτίστηκε με την ευθύνη της σύνταξης του πολιτεύματος. Η επιτροπή αυτή σε σύντομο χρονικό διάστημα υπέβαλε στην Εθνοσυνέλευση Σύνταγμα που καθιέρωνε τη θρησκευτική ελευθερία, την ισότητα και την ατομική ελευθερία των Ελλήνων πολιτών, καθόριζε τις σχέσεις μεταξύ της νομοθετικής, της δικαστικής και της εκτελεστικής εξουσίας και όριζε την κυανόλευκη ως εθνική σημαία. Το Σύνταγμα της Επιδαύρου, μολονότι είχε καταρτιστεί σύμφωνα με τις αρχές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δεν ανταποκρινόταν στις ανάγκες που επέβαλαν οι ιδιόμορφες ιστορικές συνθήκες, κυρίως γιατί δεν εξασφάλιζε, με την αλληλεξάρτηση που καθιέρωνε στις επιμέρους εξουσίες, τη δυνατότητα να σχηματιστεί μια κυβέρνηση αρκετά ισχυρή, για να οργανώσει και να διευθύνει με αποτελεσματικό τρόπο τον επαναστατικό αγώνα. 2. Η Γ’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων. Η εθνοσυνέλευση αυτή συγκλήθηκε στις 6 Απριλίου του 1826 με βάση τη σχετική απόφαση που είχε ληφθεί στη Β’ Εθνοσυνέλευση του Άστρους και συμμετείχαν 127 πληρεξούσιοι, που εξέλεξαν ως πρόεδρο τον Πανούτσο Νοταρά. Κατά τη συνέλευση αυτή εγκρίθηκε μια σειρά ψηφισμάτων ανάμεσα στα οποία ήταν τα ακόλουθα. Πρώτον, η διαπραγμάτευση δανείου στα Επτάνησα. Δεύτερον, ο αποκλεισμός του Δημητρίου Υψηλάντη από κάθε στρατιωτικό ή πολιτικό αξίωμα, επειδή διαμαρτυρήθηκε σχετικά με την απόφαση της συνέλευσης να ζητήσει τη μεσολάβηση του Άγγλου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη με σκοπό να επέλθει συμβιβασμός με την Τουρκία. Τρίτον, η ανάθεση σε 13-μελή επιτροπή υπό την προεδρία του Παλαιών Πατρών Γερμανού της σύγκλησης νέας συνέλευσης και του χειρισμού των διπλωματικών επαφών. Τέταρτον, η εκλογή εντεκαμελούς διοικητικής επιτροπής υπό την προεδρία του Ανδρέα Ζαΐμη που θα αναλάμβανε την ολική κυβέρνηση των ελληνικών πραγμάτων και θα διαχειριζόταν το θέμα της απαλλοτρίωσης των φθαρτών εθνικών κτημάτων, και τέλος, η επικύρωση της σύναψης των δύο δανείων του 1824 και του 1825.